Czwartek 28 marca, 2024 Imieniny: Aniela, Sykstus, Joanna, Antoni, Sonia
Unia Europejska

Aktualności

29-02-2012

"Krok w przyszłość" podsumowany

W roku 2011 Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Wieliczce kontynuowało realizację programu operacyjnego „Krok w Przyszłość”. W projekcie uczestniczyło 41 osób, z czego 31 stanowiły kobiety, 10 mężczyźni. W tej grupie 16 osób to niepełnosprawni. Celem projektu było: przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu wychowanków rodzin zastępczych i placówek opiekuńczo-wychowawczych oraz osób niepełnosprawnych poprzez stworzenie niezbędnych warunków do pełnego usamodzielnienia i wyjścia z systemu pomocy społecznej.

Projekt „Krok w Przyszłość” adresowany był do wychowanków placówek opiekuńczo-wychowawczych i rodzin zastępczych kontynuujących naukę w szkołach ponadgimnazjalnych, pomaturalnych i na uczelniach wyższych, oraz osób niepełnosprawnych, dla których miejscem pochodzenia jest powiat wielicki. Jak również do tych pełnoletnich wychowanków, którzy ukończyli już ścieżkę edukacyjną, ale ze względu na swoją niezaradność życiową i brak wsparcia rodziny naturalnej rezygnowali z własnego rozwoju, kariery i marzeń. Nie umieli samodzielnie wykorzystać swoich zasobów, zamykając sobie tym samym drogę rozwoju i z tego powodu w dalszym ciągu pozostają pod opieką PCPR i względem, których prowadzona jest praca socjalna z elementami interwencji kryzysowej. Ta grupa społeczna w „Narodowej Strategii Integracji Społecznej dla Polski” zaliczona została do grup ryzyka jako potencjalnie zagrożona wykluczeniem społecznym. Grupa beneficjentów to osoby przede wszystkim w wieku od 18 do 25 roku życia z niewielkim odsetkiem osób do 35 roku życia. Osoby w tym przedziale wiekowym narażone są szczególnie na negatywny wpływ środowiska zewnętrznego, a brak bezpośredniego wsparcia ze strony rodziny biologicznej jeszcze bardziej to potęguje. Mają oni problemy z brak poczucia i organizacji czasu. Charakteryzują się brakiem świadomości ekonomicznej, brakiem zdolności antycypowania zdarzeń, często mają problemy z zadbaniem o własny wizerunek zewnętrzny. Nie umieją wyeksponować swoich mocnych stron. Dlatego też ich usamodzielnienie jest długotrwałym procesem wychowawczym, mającym na celu podjęcie przez nich samodzielnego, dojrzałego życia w integracji ze środowiskiem, zdobycie kwalifikacji zawodowych, uzyskanie odpowiedniego wykształcenia zgodnego z ich możliwościami i dążeniami. Rekrutacja i kwalifikowanie do projektu pozostałych osób uwzględniało poszanowanie zasady równości szans dla wszystkich potencjalnych uczestników w projekcie. Wnioskodawca miał na uwadze uwzględnienie i respektowanie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn. Na terenie PCPR wywieszone zostało ogłoszenie o naborze do projektu, ponadto indywidualnie do każdego potencjalnego beneficjenta została przesłana listowna informacja o możliwości przystąpienia do programu. Zostały przeprowadzone z nimi indywidualne rozmowy w siedzibie PCPR. Do projektu w pierwszej kolejności skierowane zostały osoby znajdujące się w szczególnie trudnej sytuacji życiowej i spełniające warunki określone w ustawie o pomocy społecznej dotyczące wychowanków i osoby niepełnosprawne posiadające orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. W projekcie zastosowano następujące instrumenty aktywnej integracji: warsztaty kompetencji i umiejętności społecznych, konsultacje prawne, warsztaty z przeciwdziałania uzależnieniom, doradztwo zawodowe indywidualne i warsztatowe, uzupełnienie wykształcenia w ramach kształcenia ustawicznego lub udział w kursach zawodowych, kurs prawa jazdy, kurs nauki języka obcego, kurs wizażu, kurs tańca, a dla osób niepełnosprawnych choreoterapia, ośmiogodzinny trening radzenia sobie ze stresem zrealizowany w Kopalni Soli w Wieliczce, warsztat coachingu dla wychowanków rodzin zastępczych i placówek, turnus rehabilitacyjny sfinansowanie zakupu sprzętu z PFRON, czesne za przedszkole lub opieka godzinowa do osób zależnych, zakup zestawu książek i gier szkoleniowych, wyjazd promocyjno- integracyjny, spotkanie promocyjno-informacyjne (edukacyjne), wydanie powiatowego informatora, nabycie umiejętności komunikacyjnych nabycie umiejętności sporządzania dokumentów aplikacyjnych, zwiększenie motywacji i zaufania we własne możliwości, rozwijanie umiejętności integracyjno- adaptacyjnych, podniesienie aspiracji zawodowych i osobistych, poprawa wizerunku i autoprezentacji, rozwijanie umiejętności dbania o zdrowie, wzrost odpowiedzialności za siebie, podniesienie aktywności zawodowej. Grupą docelową warsztatów byli wychowankowie rodzin zastępczych i placówek opiekuńczo- wychowawczych oraz osoby niepełnosprawne. Osoby te często posiadają deficyty interpersonalne, które w przyszłości nie pozwoliłyby im zbudować głębszych i bardziej satysfakcjonujące relacji społecznych. Zestaw warsztatów szkoleniowych prowadzony był z myślą o rozwoju kluczowych umiejętności interpersonalnych zapewniających rozwój osobisty oraz wykorzystanie go w interakcjach ze środowiskiem. Warsztaty skupione były wokół instrumentów stosowanych do aktywnej integracji społecznej obejmujących w swoim zakresie umiejętności komunikacji interpersonalnej, treningu asertywności, negocjacji, wsparcia indywidualnego i grupowego w zakresie podniesienia kompetencji życiowych. Zajęcia szkoleniowe miały formę wykładów, ćwiczeń, symulacji i dyskusji, które wymagały aktywnego udziału uczestników zajęć. Ich różnorodność i ścisłe powiązanie z realną sytuacją życiową zachęcały osoby szkolone do stosowania nowych umiejętności w praktyce. Zdobyta wiedza i umiejętności podczas warsztatów najbardziej widoczne były podczas pracy, która miała na celu ułatwić grupie rozmowę i emocjonalne doświadczenie służące lepszemu zrozumieniu siebie i ewentualnej korekcie zachowań. Z uwagi na zachodzące interakcje grupowe oraz większą zdolność grupy do spontanicznego radzenia sobie z trudnymi emocjami i obawami wynikającymi z nowej sytuacji doszło do usprawnienie umiejętności interpersonalnych beneficjentów w celu budowania głębszych oraz bardziej satysfakcjonujących i realnych relacji z ludźmi oraz lepszego rozumienia zachowań ludzkich i własnego w nich funkcjonowania. Na podobnie satysfakcjonującym poziomie uczestnicy szkolenia przeszli etap kursu związany z diagnozą własnych umiejętności interpersonalnych, lepsze zrozumienie samego siebie oraz umiejętności zapobiegania konfliktom mającym swe źródło w niewłaściwej komunikacji. Grupa beneficjentów rozwinęła prospołeczny sposób myślenia charakteryzujący się zainteresowaniem, wyczuleniem na własne potrzeby oraz możliwości innych. Istotnym czynnikiem nad którym pracowali samodzielnie uczestnicy były indywidualne predyspozycje osobowościowe, czyli wszystkie te zadania, które wymagały zaangażowania zdolność do odczytywania, rozumienia własnych stanów emocjonalnych jak też stanów emocjonalnych innych ludzi oraz adekwatne do nich zachowania i postawy. Mając na uwadze skuteczność interpersonalną, zwrócono uwagę na wszelkiego rodzaju stymulacje, odnoszące się do zachowań społecznych które podczas szkolenia aktywizowały obszary umiejętności widzenia reguł społecznych, empatii poznawczej, monitorowania własnych i cudzych zachowań ekspresyjnych, treningi zachowań asertywnych. Kolejnym etapem warsztatów były formy zachowań w sytuacjach ekspozycji społecznej, które dla rozwoju osobistego i zawodowego oraz kompetencji społecznych są bardzo ważne. Przedstawianie siebie w jak najkorzystniejszym świetle, dostosowanie swoich postaw sposobu zachowania, swojego wizerunku do oczekiwań i preferencji odbiorców przebiegło na umiarkowanie dobrym poziomie. Podyktowane to było dużą trudnością związaną z budowaniem pozytywnego obrazu siebie, który wymaga od beneficjentów głębszej pracy nad własnymi predyspozycjami. Podczas warsztatów skupiono się na budowaniu czterech wymiarów stosunków międzyludzkich odnoszących się do umiejętności psychospołecznych: wzajemne zrozumienie i poznawanie się, tworzenie klimatu wzajemnego zaufania, pomaganie oraz wywieranie wpływu, rozwiązywanie problemów i konfliktów. Na umiarkowanym poziomie zrealizowano cele związane z budowaniem poczucia własnej wartości i budowania relacji rodzinnych, co związane jest było z warsztatową, a nie terapeutyczną formą zajęć a więc szczególną uwagę poświęcono na głębokość treści przedstawianych przez uczestników, która była monitorowana przez prowadzącego. Najważniejsze cele, które zostały założone przed rozpoczęciem warsztatów zostały zrealizowane. Uczestnicy szkolenia rozwinęli kluczowe umiejętności interpersonalne składające się na rozwój osobisty oraz rozpoznali i udoskonalili predyspozycje z zakresu kompetencji społecznych. Przebieg i rezultaty szkolenia oceniono na poziomie dobrym.
Ilość zdjęć w galerii: 1
Podziel się:
MENU